Ποιος νοιάζεται…
Ποιος νοιάζεται…
Με πήρε κι έφυγα
με τα κουπιά του έσκισα τα σύννεφα
κι όταν εκείνα διαλύθηκαν
αποκοιμήθηκα στην πλώρη του
χωρίς να με νοιάζει πια
που με πηγαίνει
άκουγα ή ακούω ακόμα;
τα ξύλινα πλευρά του να τρίζουν
ένιωθα το ψηλό του κατάρτι να χορεύει
κι εγώ νανουριζόμουν με αυτή τη μουσική
ή νανουρίζομαι;
κρατς, κλίνγκ, κράτς, κλίνγκ
Τώρα πια ούτε καν κρυώνω
ούτε που ξέρω αν σώθηκα
ή αν έχω πεθάνει.
Και στο καράβι αυτό
τα όνειρα τραγουδάνε
και στο καράβι αυτό
καπετάνισσα
η θαλπωρή της αγάπης
κι αφέθηκα…
Ποιος νοιάζεται αν σώθηκα
ή αν έχω πεθάνει…
Ελένη Μπάλιου
Ελένη Μπάλιου
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.