ΠΡΟΣΕΧΩΣ
Προσεχώς θα γονατίσω
σε μιαν άκρη.
Θα ρίχνω για πεντόβολα
τα δάκρυα στον τοίχο και
θα υποθάλπτω στην ψυχή
την ενοχή του πεπραγμένου λάθους.
Στα προσεχώς, η σιωπή γυμνή
και με πληγές θα μ’ αγκαλιάσει.
Θα με σφίξει τόσο,
που σχεδόν θα μ’ αφανίσει.
Προσεχώς θα πρωταγωνιστώ
Στην ανυπαρξία του τετελεσμένου ονείρου ,
στο κενό της λαθεμένης οπτικής.
Κι εσύ… αχ, εσύ πάντοτε σε κάθε μου σκέψη.
Εσύ θα σκαρώνεις αλητείες,
με μια υπόσχεση στο βλέμμα.
Βάγια Μπαλή
