Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

προσωρινά – Στέλιος Δόδης

 

Προσωρινά


Συνεχίζω να ζω όπως κι’ εσύ
ακούγοντας τον χειμώνα να έρχεται.
Τούτον όμως τον χειμώνα
πιο ζεστά θα τον περάσω

 Μερίμνησα, αναδεύοντας
μουσική με χρώματα
έρωτες με όνειρα
αρμύρα με αρώματα
μοναξιά με της περίπτυξης την ζεστασιά

 Στον πιο βαρύ χειμώνα
με την γη εγκλωβισμένη
κάτω από τα σύννεφα
δίχως την αστροφεγγιά

Έτι μία φορά την συνείδηση σου
επιβαρύνω αισθητά..
Τελείως απροειδοποίητα,

 τελείως προσωρινά

 συνεχίζω να ζω όπως κι’ εσύ.
Κάθε μέρα και λίγο πιο κοντά.

Κοντά στο απροσδόκητο
κοντά στην άφιξη, στην αλλαγή
κοντά στην επόμενη ζωή
παράλληλα της ειμαρμένης

ταξιδεύω και εγώ σαν μέρος όλου του μυστηρίου

που άγος φαντάζει του Κυρίου.

 Μα ακούγοντας τον χειμώνα που έρχεται
ξεχνάω κάθε Κύριο, κάθε μυστήριο
που ενδέχεται.

Τούτον τον χειμώνα
δεν θα σε αγαπάω άλλο στα κρυφά
στο κρύο πιο εύκολα θα σ’ αγκαλιάζω
να σου λέω μυστικά

 Το φως θα καίει
να με δεις στην σκοτεινιά
Σε περιμένω..

Ακόμα εδώ μένω μα – μην αργείς – προσωρινά

Στέλιος Δόδης

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής