Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Στα φανερά – Βάγια Μπαλή

 

Του χρόνου διαβάτες,

κρυφοί μετανάστες,

με βλέμμα του πόνου,

με άγημα τρόμου,

διαβαίνετε μόνοι,

σε γη που πληγώνει,

με αίμα στις πλάτες.

 

Παιδιά μ αυταπάτες,

στους δρόμους κοιμάστε

και όσους θυμάστε

αγγίζουνε πια τον Θεό.

 

Μια φωνή τρεμοπαίζει

κι ένα δάκρυ θα τρέξει

σε στενό μυστικό.

Στο μυαλό, στην καρδιά,

θα σε βρω.

Μες στα λόγια,

στης ψυχής τον καιρό,

θα σε ζω.

 

Μικρή μου πληγή,

ευχή μου εσύ,

τον πόνο να πάρει

ο ουρανός μακριά,

μια φορά, στα φανερά.

 

Ανήμποροι, μόνοι

περνάνε οι χρόνοι,

αφήνουν σημάδια,

στους τοίχους τα βράδια,

εικόνες φωνάζουν, σωρό.

Ελπίδες που τρίζουν,

κελιά που σαπίζουν,

αφήνουν οι μόνοι σκοπό.

 

Του λόγου αντάρτες,

παιδιά μ’ αυταπάτες

φωνάζουν ξανά σ’ αγαπώ.

Διαβαίνετε μόνοι,

σε γκρίζα οθόνη,

κανείς δεν αντέχει το φως.

 

 Βάγια Μπαλή

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής