Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Τα παράθυρα – Ισμήνη Ζαγοραίου

 

Τα παράθυρα έμοιαζαν με σκηνές

θεατρικών πράξεων.

Κάθε φορά που άνοιγαν τα παντζούρια,

θαρρούσες πως το μονόπρακτο

άρχιζε και τελείωνε

με το σφάλισμα.

Οι ηθοποιοί έτρεχαν

πάνω κάτω,

δεξιά αριστερά

για να προλάβουν

το άνοιγμα της σκηνής,

να πουν τα λόγια τους.

Κι όταν σκοτείνιαζε,

περίμενες ν ακούσεις

το σφύριγμα του ταξιθέτη ,

να σκουπίζει την αίθουσα ,

πίσω απ’ τις βαριές κλειστές πόρτες.

 

Ισμήνη Ζαγοραίου

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής