Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Τελευταία σκηνή… – Ευρυδίκη Σιγαλού

 

Σε περίμενα….

Από καιρό

 

Χωρίς φόβο

Με ευσέβεια, θα έλεγα

Με καρτερικότητα

Για να με απαλλάξεις

από της ζωής

τις ατέλειες.

 

Λούστηκα στο Απολλώνιο Φως

Τα μαλλιά μου

σφάλισαν τα μάτια

Ο λαιμός μου

υψώθηκε

για να δεχτεί….

Τη μία και μοναδική

αχτίνα του ήλιου σου…

Τη λυτρωτική αχτίνα

του αποκεφαλισμού μου.

 

Μόνο το κόκκινο στόμα

φυτεύτηκε στο χώμα.

Για να ανθίσει

γαρύφαλλα και μέντα.

 

 

Ποίημα από την

ποιητική συλλογή “Σαββατολουσμένη μου

Εκδόσεις Μέθεξις

Το βιβλίο είναι υπό την αιγίδα της

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής