Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Χρονιά… – Δισακιά Μαριαλένα



Χρονιά. ..
Φεύγει. ..
Που πάει ;
Πάνω που συνήθισα την ασχήμια της
Γελάσαμε μαζί
Κλάψαμε μαζί
Πόναγα και εκείνη μου κράταγε το χέρι
Διασκέδαζα μαζί της
Τώρα που την συνήθισα λένε πως φεύγει
Πρέπει να γιορτάσω κιόλας
Έτσι μου είπαν λαμπιόνια,
στολίδια,
δώρα,
φαΐ,
γλυκά
Δεν ήθελα να φύγει
Όχι τώρα που την συνήθισα
Όχι τώρα που την κρατώ
από το χέρι δώδεκα μήνες πια
Να καλωσορίσω λέει την καινούργια
Θα είναι όμορφη
Θα φέρει χαρές
Θα φέρει γέλια
Θα γίνουν οι επιθυμίες μου πραγματικότητα
Σκατά Θα φέρει
Ότι είχε και η προηγούμενη θα φέρει
Από όλα
Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια
Βαρέθηκα και εγώ πρέπει να πάω πίσω να πάρω το τρένο αλλά βαριέμαι ρε φίλε θα συνεχίσω περπατώντας και όποτε φτάσω
αν φτάσω αν προλάβω θα έχω περπατήσει όμως όλη την διαδρομή .

Δισακιά Μαριαλένα

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής