Τα μάτια περιέχουν τον κόσμο –
το σκοτάδι των ονείρων,
το φως της αγάπης.
Στα μάτια ανθίζουν παπαρούνες οι λέξεις,
θερμές φράσεις
μεταφράζουν τον παλμό της καρδιάς,
στα μάτια συναντώνται οι ελπίδες των φύλλων –
τα φθινοπωρινά φύλλα που μπολιάζουν
το χώμα με ζωή
και σιωπηλά, αργόσυρτα αλλάζουν μορφή.
Αυτήν την μορφή εμπεριέχουν τα μάτια σου.
Η θλίψη του λόφου που αγκαλιάζεται
από το βουνό,
η ανάπαυση του ήλιου στην βουνοκορφή,
το άγγιγμα του χιονιού στα παγκάκια του πάρκου,
το ψιλόβροχο που άηχα φιλά τη γη.
Αυτή η κενότητα που εμπεριέχει
η σιωπή –
αυτή τη σιωπή που φυλακίζεις μέσα στο ρόδινο στόμα,
το σφραγισμένο πεισματικά ένα δειλινό,
ένα θησαυρό σε κουτί Πανδώρας
που περιφέρεις περήφανα και κρυφά,
πολύ κρυφά
για να αναγνωριστεί
από τη λάμψη που περιέχει ο κόσμος
των ματιών σου.
Η Λίνα Βαταντζή, εκπαιδευτικός Αγγλικής Γλώσσας στη Νάουσα Ημαθίας, έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Χρόνος Προσέγγισης – Χώρος Απομάκρυνσης» (2018). «Η ποίηση εναρμονίζει, αγαπά και καλεί, ελευθερώνει και ενώνει, κόσμους δημιουργεί».