ΕΝΩ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ
Και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί,
είδα να σε ορίζουν μανιασμένες θύελλες
και κύματα μιας άγριας θάλασσας
να πλέκουν γαλαξίες στα μαλλιά σου,
κι είδα τρικυμίες μέσα στην ψυχή σου
που με ναυάγησαν σε όλους τους ωκεανούς του
απέραντου,
είδα τα αστρικά φαντάσματα
των ανθρώπων να με κοιτούν με απορία,
τον κόσμο ολόκληρο μέσα στα μάτια σου
τον είδα να πεθαίνει και να ανασταίνεται,
με μιαν ανάσα, με ένα τίποτα,
και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί,
με κάθε τρόπο σε ένιωσα
και μέσα σε ένα θλιμμένο όνειρο γεύτηκα
την ανελέητη μοναξιά
των ξεχασμένων θεών,
των πεθαμένων ανθρώπων…
Και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί,
είδα τη μορφή σου υγρή να πνίγεται
μέσα στις αργές μεταμορφώσεις της
και άγριες τρικυμίες να πλέκουν
τα χίλια μαύρα σύννεφα πάνω στα βλέφαρα σου
και αστρικά παράδοξα να γεμίζουν τρυφερά
τις ατελείωτες νύχτες μου,
και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί,
ένιωσα μέσα μου βαθιά την αγάπη να με
πλημμυρίζει…..
Βασίλης Κουστούδας
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.