Κίτρινη υφή – Μπαλή Βάγια

Ξέστρωτες οι σκέψεις

έπαψαν να σκεπάζουν

της ψυχής τα ολόλευκα στρώματα.

Αχτένιστα τα όνειρα,

σταμάτησαν να λάμπουν

στον ήλιο της αγάπης

και σε κόμπους φρικτούς

πλέκουν μοναξιά.

Άνυδρα τα χείλη,

ξεραίνονται αργά, σταθερά

και μέσα τους, μια γλώσσα

που πια δε μιλά, μονάχα γλείφει

τα αίματα της εγκατάλειψης.

Σκουριασμένα τα δάχτυλα,

σαπίζουν από την ακινησία

και το χρώμα τους, φόβητρο

στου χρόνου την ακαμψία.

Κυρτωμένος έρωτας,

με κομπασμό προσπαθεί να επιζήσει

σε ψυχή που δε σαλεύει,

σε κορμί δυσκίνητο και κρύο.

Πράξη ατελέσφορη, κυλά με ντροπή,

σε μια γεύση ξινή κι απρόσιτη.

Το αύριο προδόθηκε στου σήμερα την κίτρινη υφή.

Βάγια Μπαλή

Μπαλή Βάγια

Zωγραφίζω με στίχους τη ζωή…

vayabaliauthor.wordpress.com/