Ξημέρωμα
Είδα τον ήλιο να ανατέλλει
και ήταν υπέροχος, μα βιαστικός
καμία σχέση δεν είχε με τα χρώματα της δύσης
Εκεί απολαμβάνεις αργά το τέλος
ενώ η αυγή…
βιάζει το σκοτάδι
κερδίζει το φως
και τα κόκκινα χρώματα
για λίγο μόνο μένουν
Η νέα ημέρα έχει ήδη ξεκινήσει
κι εσύ ανήμπορος
τρέχεις να προλάβεις
τη ζωή που χάνεται μπροστά σου
και την άλλη που τώρα ανατέλλει
και προσδοκάς
να ζήσεις δίχως αύριο
δίχως τίποτα
μα εξαντλημένος καθώς είσαι
πέφτεις να πεθάνεις
σε έναν αόριστο ύπνο
Χρήστος Αντισθένης Ζάχος
Το ποίημα είναι από την νέα του ποιητική συλλογή
Ασημαντότητες
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Κύμα“
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.