ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
Οι μαθητές Εκείνου
από τους δρόμους
προτιμούν τα μονοπάτια.
Ακολουθούν την σιωπή,
βυθίζονται στην σιωπή,
γίνονται η σιωπή
Έχουν μόνο ένα λόγο
καλό,
μια ευλογία για τον κόσμο
αυτόν με τα δακρυσμένα μάτια
Οι μαθητές Εκείνου
κοιτάζουνε δέντρα, βουνά και κύματα
και πίσω από όλα βλέπουν Εκείνον
κοιτάζουν τους ανθρώπους που είναι γύρω τους
και βλέπουν πίσω τους Εκείνον
Δεν υπάρχει έλληνας για αυτούς ή ξένος
άνδρας, γυναίκα ή άλλο τίποτα
παρά μόνο Αυτός υπάρχει
το «εσπλαχνίσθη» του
που ρέει μες στο χρόνο.
Οι μαθητές Εκείνου αποτυχαίνουν πλήρως
στις δεξιότητες του κόσμου όπως Αυτός.
Του κόσμου ηλίθιοι, παρατημένοι μες στο φως
παιδάκια περιφέροντας το γέλιο τους
ώριμοι στην ικανότητα τους να μπορούν
να φέρνουν πάνω στο σταυρό,
τον χλευασμό του κόσμου.
Αθώους θα τους πεις
τρελούς πως έλεγαν κι Εκείνον
με το κρασί στο χέρι το ψωμί
κάτι που στάζει ουρανό και δάκρυ.
Έρχονται μέσα από την ιστορία
ρούχα αλλάζοντας και γλώσσες
άλλοτε με ρούχα ναυτικού,
ληστή , μανάβη, ξυλουργού και ράσο ακόμη
όλα χωράνε
μες στο απλό αλώνι της καρδιάς Του.
Δεν έχουν τυπικότητες και νόμους
περνούν απαρατήρητοι
όπως ένα αεράκι λεπτό ανάμεσα μας.
Εσύ μονάχα ίσως να τους ξεχωρίσεις
από τη χαρά στα μάτια τους
κι από τα δάκρυα που βγάζουν τα όνειρά τους.
Νίκος Βάραλης
Ο Νίκος Βαραλής γεννήθηκε και ζει στο Βόλο. Έργα του του: “Φύλακας και οι τρεις δοκιμές”, (Ενδυμίων 1990), “Τρις επί τύμβου”, (Καστανίωτης 1995), “Μάξιμος ή ουδέποτε εσπίπτει”, (2013).