Προορισμός … η αναζήτηση
Αλήθεια , ποια ανάγκη μας σπρώχνει να γράφουμε;
Γιατί γράφουμε λέξεις , φράσεις που πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε πώς προήλθαν;
Από πού προέρχονται οι σκέψεις που γεμίζουν τα χαρτιά;
Πώς συνδέονται οι εικόνες που υπαγορεύει η ανάμνηση και αναπλάθει η μνήμη;
Ποιες κρυμμένες δυνάμεις μάς κυριεύουν και δονούν το είναι μας;
Ποια ηφαίστεια εκρήγνυνται στην ψυχή μας και γίνονται λάβα τα λόγια μας;
Τι είμαστε ;
Θεοί που ντύθηκαν άνθρωποι;
Άνθρωποι που κουβαλούν το Θεό μέσα τους και δεν τον αντέχουν;
Πόση γνώση κρύβουμε και πόση άγνοια του κόσμου τούτου;
Εξορισμένοι στον εφιάλτη της φαντασίας σχοινοβατούμε στην πραγματικότητα σαν σαλτιμπάγκοι.
Σαθρό σκοινί η λογική μας πάνω απ’ το πηγάδι του παραλογισμού.
Ποιος άραγε κρατάει το μαχαίρι που ροκανίζει το σκοινί;
Πότε ο θάνατος γίνεται ζωή και πότε πεθαίνουμε πραγματικά;
Ποιος ορίζει τη μοίρα μας και οδηγεί το χέρι μας;
Γιατί διαφέρουμε αφού όλοι ίδιοι είμαστε ;
Ή μήπως δεν είμαστε .
Ποια κατάρα σέρνει στις αλυσίδες της σκλαβιάς της , την ελευθερία μας ;
Στρώνουμε τη θλίψη προσκεφάλι.
Σκορπίζουμε τη χαρά στον ουρανό της ουτοπίας , γυρεύοντας την τελειότητα της στιγμής , ξεχνώντας πως δεν είμαστε τέλειοι.
Ερχόμαστε στον κόσμο γυμνοί , κρατώντας την πένα της ζωής στα χέρια μας και φεύγουμε ντυμένοι τη μουτζούρα από το μελάνι της ανορθογραφίας μας.
Οι πιο τυχεροί , υπογράφοντας με την τρέλα τους την αιωνιότητα.
Όλοι οι υπόλοιποι , βάζοντας ένα σταυρό στην άδεια σελίδα της φαντασίας τους.
Κοντογεώργου Σοφία
Είμαι η Σ….Κ….
Η ποίηση υπήρξε το καταφύγιό μου . Ώσπου ξεμάκρυνα και χάθηκα .
Για χρόνια περιπλανήθηκα στους δρόμους .
Με βρήκε με περιμάζεψε και μου πρόσφερε στέγη . Ξαναβρήκα το καταφύγιό μου .