Πρωτοχρονιά
Αυτό το βράδυ απόψε θέλει ένα καλό κόκκινο κρασί
Σ’ αυτή την Πρωτοχρονιά ταιριάζει ένα Chatean Palmer του ‘ 99
… και εγώ να σε σπρώξω απαλά στον γκρεμό μου έτσι για να δέσουν οι κηλίδες από το αίμα σου με το κρασί
Πρωτοχρονιά
Και η θάλασσα σκάει ψηλά και ανοίγει σαν λουλούδι όπως εγώ
Τόσα χρόνια ζωή και τα αισθήματά μου ακόμα δεν τα αποκάλυψα σε κανέναν
Ούτε σε σένα
Τα κρατώ εκεί στη θαλασσινή σπηλιά που πήγαμε μαζί με το πρώτο φιλί εκείνο που με έριξε για πάντα στο χάος
Γυναίκα είμαι και ξέρω κάθε μέρα να σκορπίζομαι
Και κάθε νύχτα σκόνη να χάνομαι
Μονοπάτι κατηφοριαστό να γίνομαι μέσα σε κισσούς πλεγμένους
Σκαλί είμαι σε λιμανάκι σταβέντο
Γυναίκα είμαι και εσύ Άντρας από μέταλλο που δεν σκουριάζει
Ελένη Κιούπη
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.