Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Φως στο αδιέξοδο – Πέτρος Κ. Βελούδας



Φως στο αδιέξοδο

Ήταν που τα σύννεφα μοίραζαν

τα δάκρυα τους στη γη

Στο λάθος σινιάλο ξύπνησε

τον δράκο του παραμυθιού

Δεν ξέρει να μετανιώνει

μόνο ή λήθη του σκουπίζει

πότε πότε το μέτωπο

και ο ουρανός του

καθρεφτίζει την γυάλινη

εύθραυστη ευαισθησία του…

Μετράει τα χρήματα ενώ δεν

έχει πορτοφόλι

Ζυγίζει τα λάθη του

και ομφαλοσκοπεί τις λέξεις του…

Στην πρόσθεση τα πάει καλά στην

αφαίρεση αφαιρείται…

Μοιάζει ο νους  του σαν να

πλαγιάζει σε ζωγραφισμένο μαξιλάρι

Έργο υπερρεαλιστή μα άσιμου ακόμη ζωγράφου.

Μασάει τις λέξεις προτού τις εκφέρει αγχωτικά…

Και μια ζωή καταπίνει συννεφιασμένες ιδέες…

Πότε θα σταματήσει να μετράει τ άστρα;

Πότε το διαζύγιο του με την ηλιόλουστη

υπομονή ίσως σημάνει το τέλος των εικονικών του

αναμνήσεων;…

Μια γενναία χειραψία

με το φεγγάρι

και η συμφωνία έκλεισε

Τώρα στο σώμα του κουβαλάει και…Φώς!

 

ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής