Πρωτομαγιά ήταν πάλι και ήμουν, δεν ήμουν 9 χρονών όταν σκέφτηκα να ακολουθήσω το έθιμο της γειτονιάς! (Μεγαλώνοντας έμαθα ότι το είχαν και αλλού δεν ήταν μόνο στην γειτονιά μας! )Μαζευτήκαμε κρυφά αργά το απόγευμα όλα τα παιδιά της περιοχής για να πάμε να κλέψουμε λουλούδια για το Μάη να φτιάξουμε την επόμενη στεφάνια, γινόταν και ένας διαγωνισμός. Ποιο σπίτι θα είχε την άλλη μέρα το καλύτερο κρεμασμένο στην εξώπορτα. Πήγαμε σε άλλη περιοχή για να κλέψουμε τριαντάφυλλα. Στην δική μας θα έρχονταν από διαφορετική. Παιδιά όλα μας και πάμε εδώ, πάμε εκεί η ώρα πέρασε, η νύχτα ήρθε και εγώ δεν είχα γυρίσει . Αργά το βράδυ με μια αγκαλιά τριαντάφυλλα μαζί με άλλα δυο παιδιά πλησίασα στο σπίτι. Κόσμος μαζεμένος και εσύ έξαλλη από την ανησυχία! Με έπιασες από το μαλλί και πετώντας κάτω τα τριαντάφυλλα με πήγες σέρνοντας στο σπίτι με εμένα να φωνάζω:
«Μαμά! Μαμά! τα τριαντάφυλλα!»
Το ίδιο βράδυ έμαθα τι σημαίνει Πρωτομαγιά! Για ποιο λόγο δεν δουλεύει ο κόσμος , γιατί γίνονταν πορείες και γιατί χτύπαγε η αστυνομία τους εργάτες. Εσύ μου μάθαινες την ιστορία της και εγώ έκλαιγα για τα τριαντάφυλλα που τσάμπα μάζεψα και βλέποντας τα ματωμένα χέρια μου από τα αγκάθια μου είπες ότι ήταν το μόνο σωστό που είχα πάνω μου για μια τέτοια μέρα!
Την επόμενη μέρα έβλεπα τα λουλούδινα στεφάνια στις πόρτες των σπιτιών και την άδεια δικιά μας και έκλαιγα που δεν κατάφερα να έχουμε το πιο όμορφο στεφάνι. Οι μέρες περνούσαν και κάθε μέρα χάζευα τις πόρτες ώσπου ένα πρωινό τα λουλούδια μαράθηκαν και άρχισαν στην αρχή να χάνουν το υπέροχο άρωμα τους, μετά το χρώμα και στο τέλος κάποια πέταλα. Με έπιασες να κλαίω πάλι , αυτή την φορά για την τύχη των λουλουδιών . Με πήρες από το χέρι τρυφερά και μου έδειξες τα τριαντάφυλλα του κήπου μας! Την πρωτομαγιά κάποια από αυτά ήταν μπουμπούκια σήμερα ήταν ολάνθιστα και πανέμορφα! Δεν μου είπες τίποτε απλά μου τα έδειξες ! Έμεινα να τα μυρίζω και να τα καμαρώνω! Μετά λίγο καιρό μαζεύτηκε η γειτονιά να κάψουν τα στεφάνια στις φωτιές του Αι Γιαννιού! Τα έβλεπα να καίγονται και άκουγα θαρρώ το δικό τους κλάμα αυτή την φορά!
Από τότε δεν έχω κάνει στεφάνι μαμά ! Από τότε δεν ξανά έκοψα λουλούδι! Από τότε σκέφτομαι τους νεκρούς της πρωτομαγιάς και τα νεκρά λουλούδια μαμά!
Δισακιά Μαριαλένα
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.