Το μνημόσυνο
Σκιές που μαλώνουν σε κάτεργα υπεροψίας,
δακρυσμένες κηλίδες απογοήτευσης
αργοκυλούν σε τοίχους χωρίς οξυγόνο…
Σκηνικό απέλπιδων χειροφιλιμάτων
πλάι σε καφέδες,και μοιραία ξενύχτια
τυλιγμένες σαν κουβάρι οι αντοχές.
Μάτια που καθρεφτίζουν την ματαιότητα,
σπασμένες πιατέλες σερβιρισμένες
φεγγάρια σκελετωμένα ,
όψεις μιας υποψιαζόμενης θανής.
Ησυχία…σιωπηλά εμβατήρια ανάπαυσης των ψυχών,
στο πλαίσιο των εγκάρδιων εναγκαλισμών,
κουράγιο στις ανηφοριές της συμβατότητας…
φιγούρες από μαύρες λιγνές γραβάτες,
μοιάζουν ψάρια νεκρά που σιγοσπαρταρούν
έξω από τα θολά νερά των σκέψεων.
Το τυπικό καθωσπρέπει,είναι μαύρο,
το θάρρος σπασμένο κυπαρίσσι
σε βουνά αγκομαχώντας σωριάζεται
σε εικονικό φέρετρο.
Εδώ υπάρχει συνωστισμός…
ο πολύς ο κόσμος διστάζει…
ο πολύς ο θόρυβος αναστενάζει κάτω
από τα μάλλινα εσώρουχα μιας ταραχής.
Ο πολύς ο κόσμος μονολογεί σε ένα
θεατρικό μονόλογο μιας βιώτης ξεχασμένης
στο σανίδι της ειμαρμένης επί σκηνής,
υπό κράτησης εισιτηρίων μιας πολυέξοδης τελετής…
Καταλάβαμε…το νοιώσαμε…
έγινε ένα με το χωμάτινο εγώ μας,
εκεί βαθιά στη γη κρύβεται το μυστικό μας…
το φορούν και τα αστέρια του Ουρανού
μα δεν είναι μαύρο άλλα λευκό,
αιωνία τους η μνήμη μην μελαγχολήσετε
δίνει ζωή ο Ουρανός κάθε τόσο μας φωνάζει
προσδοκάτε και θα γίνει η Ανάσταση νεκρών ,
μα στη γη που την πατούμε πρέπει με πείσμα
να σκοτώσουμε το θεριό των ανθρώπινων ..
αμαρτιών!
Πέτρος Κ. Βελούδας
δακρυσμένες κηλίδες απογοήτευσης
αργοκυλούν σε τοίχους χωρίς οξυγόνο…
Σκηνικό απέλπιδων χειροφιλιμάτων
πλάι σε καφέδες,και μοιραία ξενύχτια
τυλιγμένες σαν κουβάρι οι αντοχές.
Μάτια που καθρεφτίζουν την ματαιότητα,
σπασμένες πιατέλες σερβιρισμένες
φεγγάρια σκελετωμένα ,
όψεις μιας υποψιαζόμενης θανής.
Ησυχία…σιωπηλά εμβατήρια ανάπαυσης των ψυχών,
στο πλαίσιο των εγκάρδιων εναγκαλισμών,
κουράγιο στις ανηφοριές της συμβατότητας…
φιγούρες από μαύρες λιγνές γραβάτες,
μοιάζουν ψάρια νεκρά που σιγοσπαρταρούν
έξω από τα θολά νερά των σκέψεων.
Το τυπικό καθωσπρέπει,είναι μαύρο,
το θάρρος σπασμένο κυπαρίσσι
σε βουνά αγκομαχώντας σωριάζεται
σε εικονικό φέρετρο.
Εδώ υπάρχει συνωστισμός…
ο πολύς ο κόσμος διστάζει…
ο πολύς ο θόρυβος αναστενάζει κάτω
από τα μάλλινα εσώρουχα μιας ταραχής.
Ο πολύς ο κόσμος μονολογεί σε ένα
θεατρικό μονόλογο μιας βιώτης ξεχασμένης
στο σανίδι της ειμαρμένης επί σκηνής,
υπό κράτησης εισιτηρίων μιας πολυέξοδης τελετής…
Καταλάβαμε…το νοιώσαμε…
έγινε ένα με το χωμάτινο εγώ μας,
εκεί βαθιά στη γη κρύβεται το μυστικό μας…
το φορούν και τα αστέρια του Ουρανού
μα δεν είναι μαύρο άλλα λευκό,
αιωνία τους η μνήμη μην μελαγχολήσετε
δίνει ζωή ο Ουρανός κάθε τόσο μας φωνάζει
προσδοκάτε και θα γίνει η Ανάσταση νεκρών ,
μα στη γη που την πατούμε πρέπει με πείσμα
να σκοτώσουμε το θεριό των ανθρώπινων ..
αμαρτιών!
Πέτρος Κ. Βελούδας
Ο Πέτρος Κυριάκου Βελούδας γεννήθηκε το 1977 στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας όπου ζει μέχρι σήμερα. Είναι μέλος της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, της ΕΝΩΣΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, και αντιπρόεδρος του λαογραφικού μουσείου Αγρινίου. Ερασιτέχνης ηθοποιός, στιχουργός.Είναι πτυχιούχος ελληνικού πολιτισμού του Ε.Α.Π , δημοσιογραφεί σε εφημερίδες του Αγρινίου ΜΑΧΗΤΗΣ, και ΠΑΛΜΟΣ. Έχει εργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Από τις εκδόσεις ΙΒΥΚΟΣ κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 2001, ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΗΛΙΟΣ 2007.