Φώτα α-πορείας σβηστά
Φώτα α-πορείας σβηστά,
τα ερωτήματα παραμένουν θολά,
σε λωρίδες κυκλοφορίας του αίματος
πιάσε το όριο ταχύτητας ενός ψέματος.
Τα φώτα των πόλεων ανάβουν τα βράδια συχνά,
τα φώτα του πνεύματος μονίμως σβηστά,
στις αρτηρίες των φόβων διέλευση πεζών στοχασμών,
στις μονοδρομήσεις των απαιτήσεων απαγόρευση των πειρασμών.
Οφειλές των αποφάσεων σε παράνομες λέσχες εθισμένων σκοπών,
διακίνηση μαύρου αισθήματος στα σοκάκια των εφήμερων σχέσεων,
ξέπλυμα της αξιοπρέπειας στα εξελιγμένα πλυντήρια της υποτέλειας.
Χρεωμένες συνειδήσεις στα κατάστιχα των ενοχών,
οφειλέτες μιας δόσης θετικής ενέργειας στα ταμεία του ψυχολογικού καταστήματος εξ-αγοράς θάρρους.
Ενεχυροδανειστήρια προφάσεων ανοίγουν με κεφάλαια χρυσής σιωπής οι κατά συρροήν εκ-βιαστές του μυαλού ΔΙΣΤΑΓΜΟΊ.
Ζητώντας πίστωση χρόνου για την τακτοποίηση των εκκρεμών υποθέσεων της ανασφάλειας,
πληρώνεις τοις μετρητοίς την επιβάρυνση του τόκου υπερημερίας των δανεικών πιθανοτήτων ΕΥΤΥΧΊΑΣ
Τιμαριθμική αναπροσαρμογή της δυστυχίας στα όρια της κοινωνικής εξαφάνισης των χαμόγελων.
Βράδυ Σαββάτου,
στα όρια του πάτου,
άδειες ψυχές,
γεμάτες οθόνες,
τραυμάτων ρωγμές,
σχέσεις νοσοκόμες,
ηγέτες ανύπαρκτου κύρους,
λάσπη επί ανεμιστήρος,
διάλογος στείρος,
τοξικότητα εκάστου μνηστήρος.
Εποχή των σύγχρονων σπηλαίων,
διαδηλωτών εντός των Προπυλαίων.
Βγάλτε απ το ντουλάπι τις στολές,
συνηθισμένοι να τηρείτε εντολές,
φορώντας μάσκες ανθρωπιάς,
κομπάρσοι της κοινωνικής αποκριάς.
Ζητείται μονομάχος για τον τελικό γύρο,
《με το γάντι θα σε φθείρω》,
για τους προοδευτικούς και ιδιαίτερους,
ενοικιάζονται μητέρες για προσωπική χρήση,
απολύονται πατέρες διότι συνεχίζουν να έχουν φυσιολογική στύση.
Η ζωή τραβάει την κατηφόρα,
σ αντίθεση με την κιλοβατώρα,
τιμολόγια ρεύματος κομμάτων,
για την φώτιση των συνδικάτων,
άλλωστε χρωστάνε στους τραπεζίτες,
οι πολιτικές εταιρίες περιορισμένης εμπιστοσύνης,
που διευθύνονται από λεχρίτες.
Συνηθίσαμε στις ήττες,
επικαλούμενοι κομήτες,
να μας σώσουν…
Γεώργιος Μιχαλόπουλος
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.