Εχω να παρακολουθήσω τη Eurovision περίπου δέκα χρόνια. Η φετινή νικήτρια όμως και η έπειτα δηλώσή της ” Ευχαριστούμε που επιλέξατε το διαφορετικό, και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ” δεν μπόρεσε να με αφήσει ακλόνητη. Επιλέγω να αφήσω το δεύτερο σκέλος για μια άλλη συζήτηση ( όσοι αγνοείτε τι γίνεται στην Παλαιστίνη, παρακαλώ ενημερωθείτε) και να επιμείνω στο πρώτο, σε αυτό το ανθρωπιστικά καμουφλαρισμένο άτοπο μήνυμα περί διαφορετικότητας, στερεοτύπων και χοντροφοβίας.
Δε θέλω να γράψω ένα κείμενο κλίματος body-positivity θεωρώ αρκετά κούφιους αυτούς τους όρους. Είναι βέβαια κατανοητό να επευφημούμε μια γναίκα που όντας στα φώτα της δημοσιότητας δεν παίζει το παιχνίδι των εγκαθιδρυμένων προτύπων ομορφιάς, η στήριξή μας αυτή δεν προκύπτει ωστόσο απο την επιθυμία αποδυνάμωσης αυτών των προτύπων, αλλά συμβαίνει γιατί η συγκεκριμένη εξαίρεση τυχαίνει να βρίσκεται πιο κοντά στους εαυτούς μας, στην καθημερινή γυναίκα που αδυνατεί για όποιους λόγους να είναι “η κορμάρα” και επιδή μας συμφέρει γινόμαστε θιασώτες όχι της άποψης “κάθε σώμα είναι αυτό που επιλέγει” αλλά υποτηρικτές του Αντι-αδύνατου. Στην προσπάθειά μας για άρση ενός στερεοτύπου, πορευόμαστε πατώντας πάνω σε αυτό, διαιωνίζοντάς το και θεμελιώνοντάς το ακόμα περισσότερο. Επιτονίζοντας ένα χαρακτηριστικό με τέτοιο τρόπο το ανάγουμε σε δακτυλοδεκτούμενη ταμπέλα.
Βιώνουμε την αισθητική που έχει καταλήξει να ορίζει την κουλτούρα μας μοιρασμένη σε τέλεια φωτοσοπαρισμένα σώματα και υπέροχα πλαστικά πρόσωπα. Πάνω απ’όλα η κυρίαρχη άποψη του “πώς πρέπει να είσαι για να είσαι σωστή γυναίκα” είναι εγκληματικά περιορισμένη στο βαθμό που αποκλείει τους περισσότερους τύπους σωματότυπων.
- Γιατί η λέξη χοντρός να έχει αποκτήσει αρνητικό πρόσημο;
Είναι στάση που συνήθως διαιωνίζεται από άτομα straight sized (δεν φοράνε ρούχα για μεγάλα μεγέθη). Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το βλέπουμε να συμβαίνει όλο και περισσότερο, κυρίως στον τρόπο όπου το κίνημα για τη θετική αντιμετώπιση όλων των σωμάτων (body positive movement) έχει αλλοιώσει και περιθωριοποιήσει το τον ακτιβισμό των χοντρών ανθρώπων (fat positive) και επικεντρώνει τις συζητήσεις στη γενικότερη αστυνόμευση του γυναικείου σώματος και στις εμπειρίες χοντρών ανθρώπων πολύ μικρού μεγέθους (smaller fats).Είναι άραγε κάτι κακό, μεμπτό, λάθος και ντροπιαστικό; Το «χοντρή» είναι απλά μια λέξη που περιγράφει, όπως είναι και το «ψηλή», «καστανή», «μικροκαμωμένη».
Είναι δύσκολο να σταματήσεις να ακούς αυτή τη λέξη σαν άσχημη. Μια λέξη που σου φέρνει ρίγος, που ελπίζεις να μην ειπωθεί ποτέ για εσένα, τουλάχιστον όχι δυνατά. Έχουμε γαλουχηθεί όλη τη ζωή μας, από όλες τις πλευρές, να νιώθουμε πως το να είσαι ένα άτομο χοντρό, είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Πως είναι μια «κατάσταση» που πρέπει να την δεις μόνο ως προσωρινή και να μην την αποδεχτείς ποτέ. Μια «κατάσταση» που σου αφαιρεί όποιο θετικό προσόν έχεις, μερικές φορές ακόμα και την… ανθρώπινη ιδιότητα!
Όλος ο κόσμος σου λέει πως δεν είσαι αρκετά αδύνατη. Γίνε αδύνατη, αλλά όχι υπερβολικά αδύνατη. Γυμνάσου, αλλά να μην κάνεις γράμμωση. Ολόκληρες βιομηχανίες έχουν χτιστεί στη σφαλερότητα του σώματός σου, στη βεβαιότητα ότι αν προσπαθούσες παραπάνω, αν το ήθελες αρκετά, το σώμα σου θα μεταμορφωνόταν σε αυτό μιας άλλης. Η δομή αυτή πρέπει να στηριχθεί, και η δυσαρέσκειά σου με το σώμα σου είναι τα θεμέλιά της. Το σώμα σου πρέπει να παραμείνει μια επείγουσα ερώτηση, για πάντα ανοιχτό σε μια επώδυνη, δημόσια συζήτηση. Πρέπει πάντα να παραμένεις πεινασμένη, πάντα πεινασμένη, ποτέ ικανοποιημένη. Πρέπει πάντα να παραμένεις εις αναζήτηση.
Το να νιώθεις χοντρή όμως είναι μοναδικά ύπουλο γιατί δεν εξωτερικεύεται. Το να νιώθεις χοντρή είναι ένα όπλο σχεδιασμένο για χρήση στους εαυτούς μας. Είναι μια καταναγκαστική επίδειξη των τρόπων που μάθαμε να μας μισούμε μετά από χρόνια, δεκαετίες, γενιές αυτό–απέχθειας που απαιτείται από εμάς. Είναι μια δημόσια επιτέλεση της δυσαρέσκειάς μας, και το μόνο μας κοινό είναι ο εαυτός μας. Είναι ένα θέατρο πολέμου.
Το να σε αγαπάς είναι εντυπωσιακή πράξη συμπόνιας. Μια φορά, ας γίνουμε ο αγώνας για τον οποίο ζούμε.
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.