Κυρίες μου και κύριοι,
αρχικά θα σας παρακαλέσω να πάψετε να έχετε αυτό το ύφος, σα να είμαι ο κατηγορούμενος κι εσείς οι ένορκοι. Τι με κοιτάτε; Περιμένετε ακριβώς τι; Δεν πρόκειται να σκύψω το κεφάλι. Εσείς δε θα αντέξετε και πρώτοι το βλέμμα θα στρέψετε αλλού.
Τι με κοιτάτε σοκαρισμένοι; Μη μου πείτε πως πάλι δεν το περιμένατε. Πρέπει να είστε αναίσθητοι για να ισχυρίζεστε πως δεν είχατε αντιληφθεί το φίδι που κούρνιαζε στον κόρφο σας. Ή εντελώς θρασύδειλοι. Ή επιεικώς βλάκες. Μην προσπαθείτε να πείσετε για κάτι άλλο.
Είστε τόσο κοινότυποι κυρίες και κύριοι. Τόσο γαμημένα προβλέψιμοι κάθε που πέφτετε από τα σύννεφα. Μα για ποια σύννεφα μιλάτε; Δείτε από κάτω σας, δεν υπάρχουν σύννεφα, ποτέ δεν υπήρξαν. Ναι, δαγκώστε τα μάγουλά σας, κλείστε με την παλάμη σας τα μάτια των παιδιών σας, κάντε τα στραβά μάτια, όπως τόσο καλά ξέρετε. Πώς τολμάτε και κρίνετε ανερυθρίαστα; Λες και είστε αμέτοχοι, λες και τους σαν και του λόγου μου δεν τους κανακεύετε στα γόνατά σας. Ω, έχετε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας.
Δεν είμαι αχάριστος. Φυσικά και δε θα παραβλέψω να σας ευχαριστήσω. Εσείς τόσα χρόνια σταθήκατε εφευρέτες των δικαιολογιών μου, αχ πόσος αλτρουισμός – και χωρίς καν να σας το ζητήσω. Κι εσείς που μέχρι πρότινος αποτελούσατε τη βασική μου υπερασπιστική γραμμή μετατραπήκατε τώρα ξάφνου σε δικαστές; Που είναι τα ελαφρυντικά που διατρανώνατε τόσον καιρό; Ήμουν εκεί και τα άκουγα όλα: τα “σσστ” και τα “κάτσε στα αυγά σου”, τις παραινέσεις πίσω από μανταλωμένα παραθυρόφυλλα, τις κουτσομπολίστικες φλυαρίες σας στις παρέες για το πόσο με προκάλεσαν, τους τίτλους των ειδήσεών σας, τις συμβουλές για να μην πει ο κόσμος. Τις νομοθεσίες, τα λογύδρια που κάναν την ευυθύνη μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, τα λαϊκά δικαστήρια στην πλάτη των τάχα θυμάτων. Όλα όσο δεν λέγατε ποτέ με το όνομά τους. Όλα όσα δε λέγατε ποτέ γενικά. Όλα τα άκουγα.
Γιατί στέκεστε απέναντί μου κυρίες και κύριοι; Ελάτε δίπλα μου. Τι φοβάστε; Ελάτε. Ελάτε δίπλα σε έναν πληγωμένο ερωτευμένο, σε έναν τίμιο οικογενειάρχη, σε έναν ήσυχο άνθρωπο, σε έναν μετρημένο επαγγελματία. Σταθείτε δίπλα στον προστατευόμενό σας που για μια μοιραία κακιά στιγμή έχασε τον έλεγχο, στάθηκε αδύναμος, θόλωσε και ξέφυγε. Ελάτε πλάι στο καλό παιδί. Πλησιάστε κάποιον που, αν έμαθα σωστά τα λόγια σας κύριοι, ό,τι έκανε το έκανε από αγάπη.
Σταματήστε να με αντικρίζετε με αυτό τον μορφασμό αηδίας.
Αλήθεια, τώρα που με ακούτε να σας τα λέω , δε σας φαίνονται αστεία; Εμένα μου προκαλούν τρομερό γέλιο, μα εσείς γιατί δε γελάτε; Γελάστε φίλοι μου, το γέλιο είναι υγεία. Γελάστε που μου επιτρέπετε να σουλατσάρω ανενόχλητος, γελάστε που οι δημοσιογραφίσκοι σάς πείθουν πως είμαι το νέο μοντέλο αντιήρωα, χειροκροτήστε την υποκριτική σας δεινότητα, γελάστε με το περιοδεύον σας τσίρκο.
Τι με κοιτάτε με το στόμα να χάσκει ανοιχτό; Κλείστε το κυρίες μου και κύριοι- παλιά σας τέχνη κόσκινο. Μη με κοιτάτε λες και αντικρίζετε ένα μίασμα. Το βράδυ ο καθρέφτης θα σας κοιτάξει με παρόμοιο τρόπο.
Είδατε κυρίες και κύριοι; Σας το είπα απ’ την αρχή πως δεν θα αντέξετε. Σας το είπα πως εσείς θα κατεβάσετε το κεφάλι πρώτοι.
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.