Θα αφήνουμε το κεφάλι μας να κουρνιάσει σε λαιμούς
θα παίρνουμε εύκολα βαθιές ανάσες,
δε θα φοβόμαστε να ξαποστάσουμε την ύπαρξή μας πάνω σε άλλους ανθρώπους,
δε θα φοβόμαστε το λογαριασμό της ΔΕΗ,
δε θα φοβόμαστε το χαρτί της απόλυσης,
δε θα φοβόμαστε να χτίσουμε όραμα.
Δε θα φοβόμαστε.
Θα βυθίσουμε τις πατούσες μας σε δροσερά νερά,
θα πίνουμε παγωμένα κοκτέιλ από το μεσημέρι.
Θα βρούμε ένα ήσυχο καταπράσινο μέρος.
Θα χτίσουμε ένα σπιτάκι, με πελώρια παράθυρα και ψηλά ταβάνια.
Εξω από το σπιτάκι θα βάλουμε πολύχρωμες ζαρντινιέρες
με κάθε λογής σπάνιο λουλούδι από μέρη εξωτικά.
Θα στήσουμε και μια μεγάλη ξύλινη κούνια,
θα τη στολίσουμε με πλουμιστά μαξιλάρια και θα την τοποθετήσουμε προς την ανατολή.
Κι έτσι θα έχουμε κάθε μέρα έναν καλό λόγο να σηκωθούμε από το κρεβάτι.
Σε αυτό το κρεβάτι θα είναι στρωμένα
απαλά μοσχοβολιστά ανοιχτόχρωμα σεντόνια,
τεράστια τροφαντά μαξιλάρια
και δίπλα στοίβες από βιβλία.
Έτσι θα έχουμε πάντα έναν καλό λόγο να κλέβουμε ελεύθερο χρόνο.
Θα έχουμε και ένα φωτεινό διαμπερές σαλόνι,
με μόνο έναν καναπέ κι ένα τραπεζάκι,
ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος
για μια αυτοσχέδια πίστα χορού.
Έτσι θα έχουμε πάντα έναν καλό λόγο να στήνουμε ένα μικρό παρτάκι για τους εαυτούς μας.
Θα χωράμε όλοι,
χωρίς να χρειάζεται να ροκανίσουμε τα άκρα μας,
να ψαλιδίσουμε τις γλώσσες μας,
να τσιγκουνευόμαστε τις ελεύθερες κινήσεις μας.
Θα τρώμε πίτσα για πρωινό και παχουλές βάφλες το βράδυ.
Η λιακάδα θα φιλάει τα μάγουλά μας.
Η βροχή θα αστράφτει τις πέτρες.
Θα βρούμε χέρια που θα κάνουν εγκάρδιες χειραψίες.
Οι έρωτες δεν θα μας γρατζουνάν.
Οι φίλοι δεν θα ξέρουν να συλλαβίζουν το αντίο.
Ο καπιταλισμός θα έχει ξεφτίσει ,
η πατριαρχία θα τα έχει τινάξει,
ο φασισμός θα έχει ψοφήσει.
Και τίποτα δεν θα πονάει.
Σε αυτό το καταπράσινο λιβάδι,
το λουσμένο στο φως,
θα συναντηθούμε.
Πείτε το όλοι μαζί
σαν προσευχή…
...και εις τους αγώνες των αγώνων
αμήν.
*Η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο είναι ο πίνακας του Β. βαν Γκογκ, Ανθη Αμυγδαλιάς (1980), βρίσκεται στο Μουσείο βαν Γκογκ του Αμστερνταμ.
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.