Είμαι και ‘γω που θέλω να ξορκίσω κάθε σου ανασφάλεια
κι ύστερα να σκαρφαλώσω στην αγκαλιά σου
και να μη φύγω από ‘κει ωσότου να γίνει σκόνη
κάθε σπιθαμή αυτού του κόσμου,
αυτού του μάταιου κόσμου που,
όσα χρόνια κι αν περνούν,
ακόμα δεν καταλαβαίνω ποιόν τύπο πρέπει να χρησιμοποιήσω
για να υπολογίσω την ταχύτητα με την οποία κινείται
από το κακό στο χειρότερο.
Έλα να γίνουμε η τριβή ολίσθησης.
Σκέφτομαι ότι αν είναι να είσαι λυπημένος για να γράφεις τα τέλεια κείμενα,
τότε ας μη γράψω ποτέ τα τέλεια κείμενα.
Εγώ δε θέλω να είμαι λυπημένη.
Γινόμαστε η αμυγδαλιά στην τσιμεντούπολη.
Χαμογελάμε,
τι μας έπιασε;
Να το πάλι, χαμογελάμε.
Συγκλόνισέ με. Συγκλόνισέ με. Αυτό το κλουβί μου στενεύει την ψυχή
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.