Δεν τα γράφω.
Αν τα γράψω θα πάρουν σχήμα, θα απλωθούν στο χώρο, θα διατρανωθεί η παρουσία τους, θα επιβεβαιωθεί η ύπαρξή τους. Κι εγώ δε θέλω να το πιστέψω αυτό.
Θυμάσαι τον Ρούντολφ το Ελαφάκι; Ξέρεις αυτό το παιδικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Πάντα μου δημιουργούσε θλίψη. Στα παιδικά μου αυτιά, οι πρώτοι στίχοι ηχούσαν τρομακτικοί. Κατάλαβες, μιλάω για εκείνο το σημείο που ο Ρούντολφ φέροντας μια κόκκινη φωτεινή μύτη, παρουσιάζεται ο δακτυλοδεικτούμενος ανάμεσα στα άλλα ελάφια. Του φωνάζουν, τον χλευάζουν, γελούν μαζί του. Έκλαιγα με αυτό το τραγούδι, σε κάθε σχολική γιορτή μετρούσα τα δευτερόλεπτα ώσπου να ολοκληρωθεί και να φτασουμε να απαγγείλουμε τους τελευταίους στίχους, ώστε να σιγουρευτώ ότι ήταν όλοι καλά κι εμείς καλύτερα. Περίμενα τη λύτρωση, να φτάσει η ιστορία στο σημείο που έρχεται ο Αη Βασίλης και ξυπνά το Ρούντολφ από την ηττοπάθεια και τον σέρνει έξω από το περιθώριο.
Κι αν ο Ρούντολφ δεν είχε τον Αη Βασίλη; Αν ο Αη Βασίλης δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί; Αν ήταν πολύ απασχολημένος με τις χριστουγεννιάτικες δουλειές του για να αφουγκραστεί την στραπατσαρισμένη ψυχολογία του μικρού ελαφιού; Ή αν τα υπόλοιπα ελάφια δεν είχαν επαρκώς ανοιγμένα αυτιά κι ανοιγμένο μυαλό, ανοιγμένη καρδιά για να κατανοήσουνε την ως τότε λανθασμένη απορριπτική στάση τους; Αν κατηγορούσανε τον Ρούντολφ ως υπερβολικό, αν τον ρωτάγανε “γιατί παραπονιέσαι, γιατί μίλησες, γιατί τώρα;” ή σπέρνανε στον Αη Βασίλη σπόρους αμφιβολίας για το πώς έχει πραγματικά η κατάσταση; Τι θα γινόταν αν ο Αη Βασίλης επέλεγε να σταθεί τη μέση γιατί καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται; Τι θα γινόταν αν κανείς δεν άκουγε, κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν έκανε κάτι, κανείς δεν έλεγε ολόψυχα “εγώ σε πιστεύω”; Αν, λέω αν, ο Ρούντολφ καταδικασμένος στην αφάνεια, εκεί που πέταγε με το έλκηθρο, έκανε μια ελεύθερη πτώση; Θα βγαίνανε τα άλλα ελάφια να πούνε “δεν ξέραμε πώς φτάσαμε ως εδώ” στα δελτία ειδήσεων;
Κι όσο μεγαλώνω αυτό το παιδικό παράπονο βαθαίνει.
Δεν τα γράφω.
Αν τα γράψω θα επιβεβαιώσω ότι υπάρχουνε.
Γιατί καταλαβαίνουμε στο πετσί μας πως ίσως , για τον κάθε Ρούντολφ, δεν θα υπάρξει Αγιος Βασίλης.
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.