Ορισμένα σώματα θεωρούνταν πάντοτε ως μη κανονικά, πράγμα προφανές αν σκεφτούμε τα πολιτιστικά μας παράγωγα καθ’όλη την ιστορία – ταινίες, τηλεόραση, λογοτεχνία, λαογραφία, κλπ. Σ’ αυτά βρίσκουμε αφηγήσεις κατακλυσμένες από κοινωνικούς φόβους ανωμαλιών και αναπηριών, καθώς οι άνθρωποι με “Αποκλίνοντα Σώματα” φαντάζουν ως απάνθρωπες τερατουργίες που η «κανονική» κοινωνία επιδιώκει να καταστρέψει. Φυλετικώς ποινικοποιημένα σώματα. Σώματα με ουλές ή που έχουν υποστεί μεταμοσχεύσεις. Σώματα που δεν συμμορφώνονται με το εκ γενετής φύλο. Παχουλά σώματα. Σώματα με ειδικές ανάγκες ή ασθενή.
Oι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτά τα περιθωριοποιημένα από τα κοινωνικά πρότυπα σώματα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο του Body Positivity*, ενός κινήματος που οφείλει να έχει ως αφετηρία τον αποχρωματισμό των κυρίαρχων ιδεών για το τι είναι ένα σώμα – ποιος ο σκοπός του, πώς πρέπει να φαίνεται, πώς πρέπει να λειτουργεί. Οποιοδήποτε κίνημα έχει να κάνει με την πολιτική του σώματος το οποίο δεν υποστηρίζει με δυναμισμό και εμπιστοσύνη τους ανθρώπους που υπάρχουν σε αυτά τα περιθωριοποιημένα σώματα ενώ παράλληλα αμφισβητεί θεωρητικά τις ιδεολογίες που τα επηρεάζουν άμεσα, θα χρησιμεύσει μόνο για να επαναδημιουργηθούν τα στερεότυπα που καθιστούν αυτά τα κινήματα αναγκαία. Σε μια διαιώνιση δηλαδή των ανισοτήτων, στερεοτύπων και αδικιών που ήδη υπάρχουν και, στα λόγια, το Body Positive κίνημα μάχεται.
Η δράση της Θετικότητας προς το Σώμα απλά δεν είναι επαρκής εάν δεν αναγνωρίζει κι αγωνίζεται ενεργά ενάντια στην εξαθλιωτική σωματική τρομοκρατία που βιώνουμε, η οποία έχει τις ρίζες της στην βασιλεία συγκεκριμένων στάνταρς που απαιτούν υπακοή και ευθυγράμμιση χωρίς διαφωνία.
Το να έχουμε ένα “μη αποδεκτό σώμα” μας θέτει σε κίνδυνο για κοινωνική κακομεταχείριση. Πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο από απλά χαμηλή αυτοεκτίμηση ή ντροπή, μα αυτά είναι τα κυρίαρχα θέματα που βλέπουμε να υπάρχουν στο στόχαστρο των body positivity πρωτοβουλιών επί του παρόντος. Αυτό όχι μόνο μας φορτώνει με το βάρος να «διορθώσουμε» την αντίληψή μας για τον εαυτό μας, αλλά αγνοεί επίσης τα συστήματα που περιθωριοποιούν ενεργά τα σώματά μας και τον τρόπο με τον οποίο διατηρούνται, παραβλέποντας πως η απανθρωποποίηση βρίσκεται στην καρδιά αυτών των συστημάτων.
Το Body Positivity κίνημα έχει καταστεί κούφιο κι εμπορευματοποιημένο, ένα κίνημα που φαίνεται να θέλει να γιορτάσει μόνο τα σώματα εκείνα που ήδη γιορτάζονται ή είναι ήδη μερικώς αποδεκτά στην κοινωνία, πιέζοντας όσους βρίσκονται στα περιθώρια ακόμη περισσότερο προς την περιφέρεια. Μας ζητά να αλλάξουμε την αντίληψή μας για τον εαυτό μας, να αναγνωρίσουμε την “ομορφιά σε όλους μας” και να βρούμε απλά έναν τρόπο να εμπλακούμε καλύτερα στην αυτο-αγάπη και την αυτο-φροντίδα, και το κάνει χωρίς το ανάλογο έργο αμφισβήτησης του τρόπου με τον οποίο ορισμένα σώματα έχουν ταυτοποιηθεί ως ανάξια, ανεπιθύμητα και απαράδεκτα κοινωνικά.
Μας προκαλεί να αφαιρέσουμε την “ομορφιά” από το κέντρο της συζήτησης. Αυτή η εστίαση στην “ομορφιά” για όλους μας είναι ο λόγος για τον οποίο εταιρείες που ασχολούνται με την περιποίηση και την αυτο-φροντίδα είναι σε θέση να πουλήσουν τις ανασφάλειες μας πίσω σ’εμάς. Αυτό που ουσιαστικά προωθούν είναι ότι πραγματικά κοινωνικά απαράδεκτοι είναι οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται σίγουροι για την εμφάνισή τους. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια καπιταλιστική απάτη που μετατοπίζει το βάρος για την αυτο-αγάπη πάνω στον ίδιο τον άνθρωπο και όχι τα πρότυπα κοινωνικής ομορφιάς στα οποία η ίδια η εταιρεία στηρίζεται για να διατηρήσει τις δραστηριότητές της.
Ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να επιτρέπει και να ενθαρρύνει την αποδοχή, την εκτίμηση και τον εορτασμό όλων των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους μπορεί να σχηματίζεται το σώμα μας, με έμφαση στη δημιουργία χώρου για τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους. Αξίζει να νιώσουμε καλά για τα σώματα στα οποία ζούμε. Όταν δεν το κάνουμε, είναι ενδεικτικό μιας κοινωνικής αποτυχίας, όχι μιας προσωπικής.
Τερμα στην προσκόλληση της οπτικής για το σώμα μας σαν να είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Ήρθε η ώρα να το εξετάσουμε ειλικρινά σε όλες τις αποχρώσεις.
*Body (=σώμα) Positivity (=θετικότητα) Movement: Eνα κοινωνικό κίνημα που έχει τις ρίζες του στην πεποίθηση ότι όλα τα ανθρώπινα όντα θα πρέπει να έχουν μια θετική εικόνα του σώματος, αμφισβητώντας ταυτόχρονα τους τρόπους με τους οποίους η κοινωνία παρουσιάζει και ορίζει το φυσικό σώμα. Το κίνημα υποστηρίζει την αποδοχή όλων των σωμάτων ανεξάρτητα από τη μορφή, το μέγεθος ή την εμφάνιση.
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.