Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Πορτοκαλί – Κατερίνα Δήμτσα

Τι συναίσθημα κι αυτό
να κάθεσαι σε μια μπάρα
κάτω από το πορτοκαλίζον φως
να παρατηρείς
το είδωλό σου στον απέναντι καθρέφτη
-ποιος είσαι ‘συ; –
τα πρόσωπα που αγαπάς, δίπλα σου
να χορεύουν
να κουνάνε έντονα τα χέρια τους όπως μιλούν
κι η μουσική να τιτιβίζει
Κι εκείνο το καλοκαίρι
που δεν πήγαμε διακοπές
γιατί δε βγαίνανε οι άδειες
δε βγαίνανε τα λεφτά
δεν έβγαιναν και οι φίλοι σωστά στο μέτρημα
Εκείνο το αυτοκίνητο
που παρατημένο στο απέναντι στενό
μουδιασμένο από τα χορτάρια στις ζάντες
σε κοίτα με λύπηση
Ο πόνος του “μην κλάψεις” πίσω από το μάτι
-κλαις-
το τραγούδι που σε συγκινούσε, αλλά πλέον πέρασε και δεν ακούμπησε
-δεν κλαις-
Τα ωχ που είναι στοιβαγμένα δίπλα από τον σωρό των λογαριασμών
ή μπλεγμένα κάτω απ’ το μαξιλάρι.

 

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

1 Σχόλιο

  1. Littlejohn 15 Ιανουαρίου 2023

    Γράφε συχνότερα! Έστω και μεταφέροντας τις σκέψεις σου στο χαρτί ή την οθόνη, prima vista, χωρίς επεξεργασία. Η αισθητική της σκέψης σου καθορίζει και την αισθητική της γραφής! Περιμένουμε…

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής