Αυτό το κείμενο είναι μια αντίδραση σε εκείνες τις φάτσες :
-Ελα, πάλι θα μας πεις για κουλτούρα του βιασμού και μισογυνισμό και καμένα σουτιέν; –
-Ναι. Πάλι.
-Και τι ακόμα έχεις να πεις, τα έχεις πει όλα
– Τοξική αρρενωπότητα (ΜΠΟΥΜ! δεν το περίμενες έτσι;)
Ο φεμινισμός είναι σεξισμός εναντίον των αντρών; Σύντομη απάντηση: Όχι. Λιγότερο σύντομη απάντηση: Ο σεξισμός και ο μισογυνισμός είναι λέξεις που περιγράφουν συστημική, εξουσιαστική καταπίεση. Βλάπτει η πατριαρχία τους άντρες; Σύντομη απάντηση: Ναι, και πολύ μάλιστα. Λιγότερο σύντομη απάντηση: Οι άντρες ζουν μέσα στην πατριαρχική μας κοινωνία και, όπως όλοι μας, υποφέρουν κι εκείνοι από τα αποτελέσματα των στερεοτύπων που χτίζονται μέσα σ’ αυτήν.
Χρειάζεται μια απάντηση στο ερώτημα «τι είναι φεμινισμός;» που να μην είναι ριζωμένη στο φόβο ούτε στη φαντασία. «Ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα για να δοθεί τέλος στο σεξισμό, στη σεξιστική εκμετάλλευση, και στην καταπίεση». Ξεκαθαρίζει ότι το πρόβλημα είναι ο σεξισμός. Αυτό το ξεκαθάρισμα μας βοηθά να θυμόμαστε ότι όλους μας, γυναίκες και άντρες, μας έχουν μάθει από τη γέννησή μας να δεχόμαστε τη σεξιστική σκέψη και πράξη.
Και εδώ εμφανίζεται η Τοξική Αρρενωπότητα. Ο όρος χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στους στενούς, παραδοσιακούς ή στερεότυπους κανόνες της αρρενωπότητας που διαμορφώνουν τα αγόρια και τη ζωή των ανδρών. Οι κανόνες αυτοί περιλαμβάνουν τις προσδοκίες ότι τα αγόρια και οι άνδρες πρέπει να είναι ενεργά, επιθετικά, σκληρά, τολμηρά και κυρίαρχα.
Επισημαίνονται επομένως δύο αλληλοσυνδεόμενες επιπτώσεις των κατασκευών της αρρενωπότητας:
• Πρώτον, η τοξικότητα είναι κακή για τις γυναίκες. Σχηματίζει τις συμμετοχές των ανδρών σε σεξιστικές και πατριαρχικές συμπεριφορές και σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της καταχρηστικής ή βίαιης μεταχείρισης των γυναικών από τους άντρες. Δηλαδή, ο τοξικός ανδρισμός συμβάλλει στις ανισότητες των φύλων που μειώνουν τις γυναίκες και προνοούν τους άνδρες.
• Δεύτερον, η τοξικότητα είναι κακή για τους ίδιους τους άνδρες. Οι στενοί και στερεοτυπικοί κανόνες της αρρενωπότητας περιορίζουν τη σωματική και συναισθηματική υγεία των ανδρών, τις σχέσεις τους με τις γυναίκες και τις σχέσεις τους με άλλους άντρες.
Όπως συμβαίνει συχνά σε επαναστατικά κινήματα για την κοινωνική δικαιοσύνη, είμαστε καλύτεροι στο να δίνουμε όνομα στο πρόβλημα από ό,τι στο να οραματιζόμαστε τη λύση του. Γνωρίζουμε πράγματι ότι η πατριαρχική αρρενωπότητα ενθαρρύνει τους άνδρες να είναι παθολογικά ναρκισσιστές, παιδαριώδεις, και ψυχολογικά εξαρτώμενοι από τα προνόμια (όσο σχετικά κι αν είναι) που λαμβάνουν απλώς επειδή γεννήθηκαν ανδρες. Πολλοί αισθάνονται ότι οι ζωές τους απειλούνται αν τους πάρουν αυτά τα προνόμια, καθώς δεν έχουν δομήσει κάποια ουσιαστική βασική ταυτότητα.
Οι άντρες έχουν το δικό τους μικρό κουτάκι που ορίζει τι είναι η αρρενωπότητα και τι σημαίνει το να είσαι άντρας και το οποίο είναι γεμάτο με αποδεκτές και επιθυμητές συμπεριφορές. Όπως και στην περίπτωση των γυναικών και του κουτιού που ορίζει κοινωνικά τι σημαίνει θηλυκότητα και τι σημαίνει το να είσαι γυναίκα, οποιαδήποτε συμπεριφορά έξω από αυτό το κουτί είναι καταδικαστέα και κοινωνικά μη-αποδεκτή σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.
Συστηματικά οι άντρες διδάσκονται πως η αρρενωπότητά τους κινδυνεύει εάν κάνουν οτιδήποτε δεν περιλαμβάνεται στο μικρό, περιοριστικό τους κουτάκι. Το πιο επικίνδυνο απ’ όλα είναι να επιδείξουν συμπεριφορές που η πατριαρχική κοινωνία περιλαμβάνει στο περιοριστικό κουτάκι των γυναικών. Εάν, π.χ. κλάψουν ή εκφράσουν συναισθήματα (πλην θυμού), εάν πλύνουν πιάτα ή ράψουν ή εάν αποφασίσουν να μείνουν σπίτι με τα παιδιά ενώ η σύντροφός τους εργάζεται.
Οι πατριαρχικές, ετεροκακονικές αρρενωπότητες διατίθενται στους άντρες με έναν άκαμπτο και απόλυτο τρόπο που απαγορεύει τις αποκλίσεις και τιμωρεί αυστηρά, έντονα και βίαια τις παραβάσεις αυτών των κανόνων.Στενοί, αυστηροί περιορισμοί με προδιαγεγραμμένες τις επιτρεπτές εμπειρίες, αντιδράσεις, συναισθήματα, αναπόφευκτα λειτουργούν ως εμπόδια για την ουσιαστική, βαθιά συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους όλων των φύλων.
Μέσα από τη διαθεματική οπτική κάποιων σύγχρονων φεμινισμών, το ζήτημα των αντρών είναι πολύ σημαντικό. Όχι απλώς γιατί ο φεμινισμός αντιτίθεται στις καταπιέσεις, αλλά και γιατί υπάρχει η κατανόηση πως δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική απελευθέρωση των γυναικών χωρίς την ουσιαστική και βαθιά απελευθέρωση των αντρών.Οι άνδρες καταπιέζουν τις γυναίκες. Οι άνθρωποι τραυματίζονται από άκαμπτα σεξιστικά πρότυπα ρόλων. Αυτές οι δύο πραγματικότητες συνυπάρχουν. Αυτός είναι και ο λόγος που το ανδρικό κίνημα προσπάθησε να διδάξει τους άνδρες πώς να επανασυνδεθούν με τα συναισθήματά τους, να επαναδιεκδικήσουν το χαμένο αγόρι μέσα τους και να φροντίσουν την ψυχή και την πνευματική του ανάπτυξη.
Η τρυφεράδα θα σώσει τον κόσμο.
Γράφω γιατί αλλιώς θα σκάσω.